De laatste maanden was ik erg actief op wip.chat.
Een openbare done-list. In tegenstelling tot een to-do-list, kun je hier plaatsen wat je hebt gedaan. En als je netjes je WIP’s (Work In Progress) bijhoudt, kom je in de ranking terecht. Ondertussen bouwt iedereen in het netwerk aan z’n eigen producten en kun je vragen stellen en is er de hele dag door te kletsen op Telegram.
Leuk. En zelfs erg competitief. Ik heb het tot 113 dagen volgehouden en toen ben ik het een dag vergeten. Weg uit de ranking en terug op 0. Whoops!
En ook al is het slechts een piepklein getalletje op een site, het voelde als falen. Ik baalde er echt van. Behoorlijk zelfs.
Maar ook al snel relativeerde ik het en baalde ik ervan dat ik het tof vond om zo lang op de frontpage te hebben gestaan. Dat zou nooit de reden mogen zijn om dingen te doen. Natuurlijk is het leuk om wat aandacht te krijgen. Ik vind het ook leuker dat jij dit nu leest en de rest je je inschrijft van de Good Monday! mail.
Ik ben er alweer overheen en ga gewoon door met het openbaar bijhouden wat ik heb gedaan. En mis is een dag? Nou ja, dan mis ik die dag. Morgen weer een nieuwe. Als ik maar voorgang maak. Elke dag iets maken en doen is gewoon heel erg fijn. Het brengt je verder en dat is beter dan stil staan.
Een deel van dit stuk schreef ik voor de Good Monday! mail, maar past ook prima hier.
