De helft van mijn leven werk ik al als designer. Ik heb er dus al behoorlijk wat uren opzitten met erover praten, schetsen, ontwerpen in Illustrator, het drukklaar maken en alles wat er tussendoor gebeurt. En nog steeds leer ik elke dag bij. Over esthetiek, contact hebben met opdrachtgevers, hoe design de wereld helpt en hoe ik mijn idee het beste kan presenteren. Of juist niet.
Als ik andere designers en bureaus om me heen zichzelf zien presenteren, zie ik vooral wat zijn perfect doen. Of ogenschijnlijk goed. Want ik weet ook donders goed dat ik alleen de buitenkant ervan zie. Net zoals jij vooral van mij ziet wat ik je wil laten zien en weten.
Als ik de veel anderen mag geloven werken ze altijd volgens een vast omkaderd proces. Eentje die zo logisch lijkt dat ik nog steeds niet snap dat ik die niet altijd gebruik. Althans, niet bewust. Ik heb hem nooit vastgelegd en uitgeschreven. Maar er zijn genoeg voorbeelden te vinden. En allemaal lijken ze op elkaar.
Maar maakt dat het minder nuttig? Of is het zo ongelofelijk logisch dat ik het zelf niet zie dát het nuttig is om wel te gebruiken? Het kan is voor mij namelijk de logische volgorde die ik meestal wel volg. Maar dat weten mijn opdrachtgevers helemaal niet. Want ik heb het nog nooit zo duidelijk uitgelegd.
Wat voor mij helder is en voelt als herhaling en dus logisch. Hoeft nog niet te betekenen dat iedereen het weet. Er is inmiddels ook al zoveel gezegd over design en toch vind ik het belangrijk genoeg om het er zelf het nogmaals over te hebben. Op Twitter en hier.
Ik moet ook een proces hebben, toch?
Het wordt tijd dat ik er ook eens ga maken voor mezelf. Niet om het wiel opnieuw uit te vinden, maar om het ook voor de mensen waar ik voor werk duidelijk te maken hoe ik ze precies kan helpen om problemen op te lossen.
Het kan dus zijn dat ik er in 14 minuut klaar mee ben, of ik ga het me onmogelijk lastig maken. Net zoals bij ontwerpen, weet ik aan het begin nog niet de uitslag. Maar dat er een proces moet komen, dan staat vast.
